فنای دنیا و آمدن آخرت

وَ قَالَ (علیه السلام): کُلُّ مَعْدُودٍ مُنْقَضٍ، وَ کُلُّ مُتَوَقَّعٍ آتٍ.
امام(علیه السلام) فرمود: هرچیز که قابل شمردن است سرانجام پایان مى گیرد و آنچه مورد انتظار است سرانجام فرا مى رسد.

نزدیک شدن مرگ

وَ قَالَ (علیه السلام): نَفَسُ الْمَرْءِ، خُطَاهُ إِلَى أَجَلِهِ.
امام(علیه السلام) فرمود: نفس هاى انسان گام هاى او به سوى پایان زندگى و مرگ است.

خودسازی قبل از تربیت دیگران

بی وفایی‌های دنیا

وَ قَالَ (علیه السلام): الدَّهْرُ یُخْلِقُ الْأَبْدَانَ، وَ یُجَدِّدُ الْآمَالَ، وَ یُقَرِّبُ الْمَنِیَّةَ، وَ یُبَاعِدُ الْأُمْنِیَّةَ؛ مَنْ ظَفِرَ بِهِ نَصِبَ، وَ مَنْ فَاتَهُ تَعِبَ.
روزگار، بدن ها را کهنه و آرزوها را نو مى سازد، مرگ را نزدیک و خواسته ها را دور مى کند. کسى که (تلاش کند و) به مواهب دنیا برسد خسته مى شود و کسى که به آن نرسد رنج مى برد.

کم گویی، نشانه عقل

وَ قَالَ (علیه السلام): إِذَا تَمَّ الْعَقْلُ، نَقَصَ الْکَلَامُ.
امام(علیه السلام) فرمود: هنگامى که عقل کامل گردد سخن کم مى شود.

افراط و تفریط، نشانه جهل

وَ قَالَ (علیه السلام): لَا [یُرَى الْجَاهِلُ] تَرَى الْجَاهِلَ إِلَّا مُفْرِطاً أَوْ مُفَرِّطاً.
امام(علیه السلام) فرمود: همیشه جاهل را یا افراط گر مى بینى و یا تفریط کار

راضی بودن از سرنوشت

وَ قَالَ (علیه السلام): إِذَا لَمْ یَکُنْ مَا تُرِیدُ، فَلَا تُبَلْ [کَیْفَ] مَا کُنْتَ.
امام(علیه السلام) فرمود: هنگامى که آنچه را مى خواهى انجام نمى گیرد، هرگونه باشى اعتنا نکن (و نگران مباش).

لزوم همراهی فقر با عفاف و غنا با شکر

وَ قَالَ (علیه السلام): الْعَفَافُ زِینَةُ الْفَقْرِ، وَ الشُّکْرُ زِینَةُ الْغِنَى.
امام(علیه السلام) فرمود: خویشتن دارى و عفت زینت فقر و شکرگزارى زینت غناست.

بخشش کم، بهتر از هیچ ندادن

وَ قَالَ (علیه السلام): لَا تَسْتَحِ مِنْ إِعْطَاءِ الْقَلِیلِ، فَإِنَّ الْحِرْمَانَ أَقَلُّ مِنْهُ.
امام(علیه السلام) فرمود: از بخشش کم حیا مکن، زیرا محروم کردن، از آن هم کمتر است.

درخواست نکردن از نااهلان

وَ قَالَ (علیه السلام): فَوْتُ الْحَاجَةِ، أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِهَا إِلَى غَیْرِ أَهْلِهَا.
امام(علیه السلام) فرمود: از دست رفتن حاجت بهتر از طلب کردن آن از نااهلان است

نتیجه از دست دادن دوستان

وَ قَالَ (علیه السلام): فَقْدُ الْأَحِبَّةِ غُرْبَةٌ.
امام(علیه السلام) فرمود: از دست دادن دوستان غربت است

غفلت از گذر عمر

وَ قَالَ (علیه السلام): أَهْلُ الدُّنْیَا کَرَکْبٍ یُسَارُ بِهِمْ، وَ هُمْ نِیَامٌ.
امام(علیه السلام) مى فرماید: اهل دنیا همچون کاروانیانى هستند که آنان را به سوى مقصدى مى برند و آنها در خوابند.