مغرور نشدن به ثروت و سلامتی

وَ قَالَ (علیه السلام): لَا یَنْبَغِی لِلْعَبْدِ أَنْ یَثِقَ بِخَصْلَتَیْنِ: الْعَافِیَةِ وَ الْغِنَى؛ بَیْنَا تَرَاهُ مُعَافًى إِذْ سَقِمَ، وَ بَیْنَا تَرَاهُ غَنِیّاً إِذِ افْتَقَرَ.
امام(علیه السلام) فرمود: سزاوار نیست انسان به دو چیز اطمینان پیدا کند: سلامتى و ثروت. چراکه در همان حال که انسانى را تندرست مى بینى ناگهان بیمار مى شود و در همان حال که او را ثروتمند مشاهده مى کنى ناگهان فقیر و مستمند مى گردد.

ضعف و ناتوانی انسان

وَ قَالَ (علیه السلام): مِسْکِینٌ ابْنُ آدَمَ؛ مَکْتُومُ الْأَجَلِ، مَکْنُونُ الْعِلَلِ، مَحْفُوظُ الْعَمَلِ؛ تُؤْلِمُهُ الْبَقَّةُ، وَ تَقْتُلُهُ الشَّرْقَةُ، وَ تُنْتِنُهُ الْعَرْقَة.
امام(علیه السلام) فرمود: بیچاره فرزند آدم، سرآمد زندگی اش نامعلوم، عوامل بیماری اش ناپیدا و (تمام) اعمالش در جایی محفوط است. پشه او را آزار می دهد و گلوگیر شدن (آب یا غذا) موجب مرگ او مى شود و عرق، او را متعفن و بدبو مى سازد.

بیماری دل، بدتر از فقر و مرض

وَ قَالَ (علیه السلام): أَلَا وَ إِنَّ مِنَ الْبَلَاءِ الْفَاقَةَ، وَ أَشَدُّ مِنَ الْفَاقَةِ مَرَضُ الْبَدَنِ، وَ أَشَدُّ مِنْ مَرَضِ الْبَدَنِ مَرَضُ الْقَلْبِ؛ أَلَا وَ إِنَّ مِنْ صِحَّةِ الْبَدَنِ تَقْوَى الْقَلْبِ.
و آن حضرت فرمود: بدانید از جمله بلاها تهیدستى، و سخت تر از آن بیمارى جسم، و سخت تر از بیمارى جسم بیمارى قلب است. و بدانید [از جمله نعمت ها ثروت، و برتر از ثروت سلامت جسم، و] برتر از سلامت جسم تقواى قلب است.

تأثیر سخن بزرگان

وَ قَالَ (علیه السلام): إِنَّ کَلَامَ الْحُکَمَاءِ إِذَا کَانَ صَوَاباً، کَانَ دَوَاءً؛ وَ إِذَا کَانَ خَطَأً، کَانَ دَاء.
امام علیه السلام فرمود: گفتار دانشمندان اگر صحیح و درست باشد دوا (داروى شفابخش) و اگر نادرست وخطا باشد درد و بیمارى است.

بیمارى سبب ریزش گناهان

روش مقابله با بیماری‌ها

وَ قَالَ (علیه السلام): إمْشِ بِدَائِکَ، مَا مَشَى بِک.

امام(علیه السلام) فرمود: با بیمارى ات همراهى کن مادامى که با تو همراهى مى کند.