نه ایمن از عذاب، نه نومید از رحمت

فلسفه پاداش و کیفر خدا

وَ قَالَ (علیه السلام): إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَضَعَ الثَّوَابَ عَلَى طَاعَتِهِ، وَ الْعِقَابَ عَلَى مَعْصِیَتِهِ، ذِیَادَةً لِعِبَادِهِ عَنْ نِقْمَتِهِ، وَ حِیَاشَةً لَهُمْ إِلَى جَنَّتِهِ.
امام(علیه السلام) فرمود: خداوند سبحان ثواب را بر اطاعتش و کیفر را بر معصیتش قرار داده است تا بندگانش را از عذاب خود بازدارد و آن ها را به سوى بهشتش سوق دهد.

تذکر رحمت خدا به همراه عذاب او

وَ قَالَ (علیه السلام): الْفَقِیهُ کُلُّ الْفَقِیهِ مَنْ لَمْ یُقَنِّطِ النَّاسَ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ، وَ لَمْ یُؤْیِسْهُمْ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ، وَ لَمْ یُؤْمِنْهُمْ مِنْ مَکْرِ اللَّهِ.
امام(علیه السلام) فرمود: فقیه و بصیر در دین در حدّ کمال کسى است که مردم را از رحمت الهى نومید نسازد و از لطف او مأیوس نکند و از مجازات هاى او ایمن ننماید.

راه امان از عذاب خدا