چشم نداشتن به مال مردم

وقال (علیه السلام): الْغِنَى الاَْکْبَرُ، الْیَأْسُ عَمَّا فِی أَیْدِی النَّاسِ.
امام علیه السلام فرمود: برترین بى نیازى، یأس و چشم پوشى است از آنچه در دست مردم است.

چشم‌پوشى از خطای دیگران

وَ قَالَ (علیه السلام): مِنْ أَشْرَفِ [أَفْعَالِ] أَعْمَالِ الْکَرِیمِ، غَفْلَتُهُ عَمَّا یَعْلَم.
امام(علیه السلام) فرمود: یکى از باارزش ترین کارهاى کریمان تغافل از چیزهایى است که از آن آگاهند (و سرپوش گذاشتن بر آن لازم است).

چشم پوشی از خطای جوانمردان

وَ قَالَ (علیه السلام): أَقِیلُوا ذَوِی الْمُرُوءَاتِ عَثَرَاتِهِمْ، فَمَا یَعْثُرُ مِنْهُمْ عَاثِرٌ إِلَّا وَ [یَدُهُ بِیَدِ اللَّهِ‏] یَدُ اللَّهِ بِیَدِهِ یَرْفَعُهُ‏.

امام(علیه السلام) فرمود: از لغزش هاى افراد با شخصیت (و جوانمرد) چشم پوشى کنید، چرا که هیچ کس از آنها گرفتار لغزش نمى شود مگر این که دست خدا به دست اوست و او را بلند مى کند.