نکوهش طمع و دلبستگی به دنیا

طمع، عامل ذلت

وَ قَالَ (علیه السلام): الطَّامِعُ فِی وِثَاقِ الذُّلِ.
امام(علیه السلام) فرمود: طمع کار در بند ذلت گرفتار است.

طمع، آفت عقلها

وَ قَالَ (علیه السلام): أَکْثَرُ مَصَارِعِ الْعُقُولِ، تَحْتَ بُرُوقِ الْمَطَامِعِ.
امام(علیه السلام) فرمود: بیشترین قربانگاه عقل ها در پرتو طمع هاست.

طمع، عامل ذلت

وَ قَالَ (علیه السلام): الطَّمَعُ رِقٌّ مُؤَبَّدٌ.
امام(علیه السلام) فرمود: طمع بردگى جاویدان است.

از عوامل ذلت و خواری

وَ قَالَ (علیه السلام): أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ، وَ رَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ، وَ هَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَه.

امام علیه السلام فرمود: هر کس طمع را پیشه کند خود را حقیر کرده و کسى که ناراحتى هایش را (نزد این و آن بدون هیچ فایده) فاش کند به ذلت خویش راضى شده و آن  کس که زبانش را بر خود امیر کند شخصیتش حقیر خواهد شد.