شرایط مجریان امر خدا

وَ قَالَ (علیه السلام): لَا یُقِیمُ أَمْرَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ إِلَّا مَنْ لَا یُصَانِعُ وَ لَا یُضَارِعُ وَ لَا یَتَّبِعُ الْمَطَامِعَ.
امام(علیه السلام) فرمود: فرمان خدا را تنها کسى مى تواند اجرا کند که نه سازش کار باشد (و اهل رشوه) و نه تسلیم و ذلیل (در مقابل دیگران) و نه پیروى از طمع ها کند.

دوری اهل بیت از افراط و تفریط

وَ قَالَ (علیه السلام): نَحْنُ النُّمْرُقَةُ الْوُسْطَى، [الَّتِی یَلْحَقُ بِهَا التَّالِی] بِهَا یَلْحَقُ التَّالِی وَ إِلَیْهَا یَرْجِعُ الْغَالِی.
امام(علیه السلام) فرمود: ما تکیه گاه میانه هستیم; (باید) عقب افتادگان به آن ملحق شوند و تندروان به سوى آن باز گردند.

جلوگیری از افراط و تفریط قلب

نکوهش عالم بی عمل

وَ قَالَ (علیه السلام): رُبَّ عَالِمٍ قَدْ قَتَلَهُ جَهْلُهُ، وَ عِلْمُهُ مَعَهُ [لَمْ یَنْفَعْهُ] لَا یَنْفَعُهُ.
امام(علیه السلام) فرمود: چه بسیار دانشمندى که جهلش او را کشته، در حالى که علمش با اوست; اما به حالش سودى نمى بخشد.

نتیجه ترجیح دنیا بر دین

وَ قَالَ (علیه السلام): لَا یَتْرُکُ النَّاسُ شَیْئاً مِنْ أَمْرِ دِینِهِمْ لِاسْتِصْلَاحِ دُنْیَاهُمْ، إِلَّا فَتَحَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مَا هُوَ أَضَرُّ مِنْهُ.
امام(علیه السلام) فرمود: مردم چیزى از امور دینشان را براى اصلاح دنیایشان ترک نمى کنند مگر این که خداوند زیان بارتر از آن را به روى آنها مى گشاید.

اطاعت از اوامر و نواهی خدا

سیره اهل زهد در دنیا

تضاد حب دنیا و آخرت طلبی

دگرگون شدن ارزشها

رفع نیاز صحیح از مردم

وَ قَالَ (علیه السلام): لَا یَسْتَقِیمُ قَضَاءُ الْحَوَائِجِ إِلَّا بِثَلَاثٍ: بِاسْتِصْغَارِهَا لِتَعْظُمَ، وَ بِاسْتِکْتَامِهَا لِتَظْهَرَ، وَ بِتَعْجِیلِهَا لِتَهْنُؤَ.
امام(علیه السلام) فرمود: برآوردن حاجات مردم کامل نمى شود مگر به سه چیز: کوچک شمردنش تا بزرگ گردد، و مکتوم داشتنش تا آشکار شود، و تعجیل در آن تا گوارا گردد.

واکنش امام در مقابل مدح دیگران

وَ مَدَحَهُ قَوْمٌ فِی وَجْهِهِ، فَقَالَ (علیه السلام): اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَعْلَمُ بِی مِنْ نَفْسِی، وَ أَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِی مِنْهُمْ؛ اللَّهُمَّ [اجْعَلْنِی] اجْعَلْنَا خَیْراً مِمَّا یَظُنُّونَ، وَ اغْفِرْ [لِی] لَنَا مَا لَا یَعْلَمُونَ.
گروهى در برابر امام(علیه السلام) او را مدح کردند. امام(علیه السلام) فرمود: خداوندا تو به من از خودم آگاه ترى و من آگاه تر به خودم از آنها هستم. خداوند ما را بهتر از آنچه آنها گمان مى کنند قرار ده و آنچه را نمى دانند بر ما ببخش.

بازگشت همه به سوی اوست

وَ سَمِعَ رَجُلًا یَقُولُ "إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ"، فَقَالَ (علیه السلام): إِنَّ قَوْلَنَا "إِنَّا لِلَّهِ" إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْمُلْکِ، وَ قَوْلَنَا "وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ" إِقْرَارٌ عَلَى أَنْفُسِنَا بِالْهُلْکِ.
امام(علیه السلام) شنید: مردى مى گوید: (إِنّا لِلّهِ وَ إِنّا إِلَیْهِ راجِعُونَ) فرمود: اینکه مى گوییم «إِنّا لِلّهِ» اقرار بر این است که ما مملوک خداییم واینکه مى گوییم «وَإِنّا إِلَیْهِ راجِعُونَ» اقرار بر این است که همه سرانجام از دنیا مى رویم (و به آخرت مى پیوندیم).