تلاش بیهوده برای دنیا

وَ قَالَ (علیه السلام): إِنَّ أَخْسَرَ النَّاسِ صَفْقَةً وَ أَخْیَبَهُمْ سَعْیاً، رَجُلٌ أَخْلَقَ بَدَنَهُ فِی طَلَبِ مَالِهِ، وَ لَمْ تُسَاعِدْهُ الْمَقَادِیرُ عَلَى إِرَادَتِهِ؛ فَخَرَجَ مِنَ الدُّنْیَا بِحَسْرَتِهِ، وَ قَدِمَ عَلَى الْآخِرَةِ بِتَبِعَتِهِ.
 

امام(علیه السلام) فرمود: زیانکارترین مردم در داد و ستد و ناامیدترین آن‏ ها در تلاش و سعى، کسى است که بدن خود را براى رسیدن به آرزوهاى درازش فرسوده کرده ولى مقدرات، او را براى رسیدن به خواسته‏ هایش یارى ننموده است؛ با حسرت از دنیا بیرون رفته و با گناهانش در سراى آخرت گام نهاده است.