گناه نکردن آسان‌تر از توبه کردن

وَ قَالَ (علیه السلام): تَرْکُ الذَّنْبِ، أَهْوَنُ مِنْ طَلَبِ الْمَعُونَةِ [التَّوْبَةِ].
امام(علیه السلام) فرمود: ترک گناه آسان تر از تقاضاى توبه است.

آشکار بودن راه حق

وَ قَالَ (علیه السلام): قَدْ أَضَاءَ الصُّبْحُ لِذِی عَیْنَیْنِ.
امام(علیه السلام) فرمود: صبح براى آنها که دو چشم بینا دارند روشن است.

کوتاهی عمر و نزدیکی مرگ

وَ قَالَ (علیه السلام): الْأَمْرُ قَرِیبٌ، وَ الِاصْطِحَابُ قَلِیلٌ.
امام(علیه السلام) و فرمود (ع): مرگ نزدیک است و فرصت صحبت با یاران اندک.

تاثیر منفی خودپسندی

وَ قَالَ (علیه السلام): الْإِعْجَابُ یَمْنَعُ الِازْدِیَادَ [مِنَ الِازْدِیَادِ].
امام(علیه السلام) فرمود: خودپسندى مانع (بزرگ) ترقى است.

نکوهش تجاوز به حقوق دیگران

وَ قَالَ (علیه السلام): لَا یُعَابُ الْمَرْءُ بِتَأْخِیرِ حَقِّهِ، إِنَّمَا یُعَابُ مَنْ أَخَذَ مَا لَیْسَ لَهُ.
امام(علیه السلام) فرمود: براى انسان عیب نیست که حقش به تأخیر افتد. عیب آن است که چیزى را که حقش نیست بگیرد.

اطاعت نکردن از مردم در معصیت خدا

وَ قَالَ (علیه السلام): لَا طَاعَةَ لِمَخْلُوقٍ فِی مَعْصِیَةِ الْخَالِقِ.
امام(علیه السلام) فرمود: اطاعت مخلوق در معصیت خالق روا نیست.

ادای حق مردم ناسپاس

وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ قَضَى حَقَّ مَنْ لَا یَقْضِی حَقَّهُ، فَقَدْ عَبَدَهُ [عَبَّدَهُ].
امام(علیه السلام) فرمود: هر کس حق کسى را ادا کند که او حقش را ادا نمى کند وى را برده خود ساخته است.

نکوهش فقر

وَ قَالَ (علیه السلام): الْفَقْرُ، الْمَوْتُ الْأَکْبَرُ.
امام(علیه السلام) فرمود: فقر مرگ بزرگ تر است.

پنهان داشتن راز

وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ کَتَمَ سِرَّهُ، کَانَتِ الْخِیَرَةُ بِیَدِهِ [فِی یَدِهِ].
امام(علیه السلام) فرمود: کسى که راز خود را بپوشاند همواره اختیار آن به دست اوست (و کسى که نپوشاند از اختیارش بیرون مى رود).

ارزش مشورت و نکوهش خودرأیی

وَ قَالَ (علیه السلام): مَنِ اسْتَبَدَّ بِرَأْیِهِ هَلَکَ، وَ مَنْ شَاوَرَ الرِّجَالَ شَارَکَهَا فِی عُقُولِهَا.
امام(علیه السلام) فرمود: کسى که (ترک مشورت کند و) استبداد به رأى داشته باشد هلاک مى شود و آن کس که با مردان بزرگ مشورت کند در عقل و خرد آنها شریک مى شود.

استبداد نتیجه قدرت و مقام

وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ مَلَکَ، اسْتَأْثَرَ.
امام(علیه السلام) فرمود: آنهایى که به حکومت مى رسند (غالباً) راه استبداد و خودکامگى پیش مى گیرند.

پرهیز از مواضع تهمت

وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ وَضَعَ نَفْسَهُ مَوَاضِعَ التُّهَمَةِ، فَلَا یَلُومَنَّ مَنْ أَسَاءَ بِهِ الظَّنَ.
امام(علیه السلام) فرمود: کسى که خود را در مواضع تهمت قرار دهد نباید کسى را ملامت کند که به او سوء ظن پیدا مى کند (بلکه باید خود را سرزنش کند که اسباب سوء ظن را فراهم کرده است).