شراکت با صاحبان روزی

وَ قَالَ (علیه السلام): شَارِکُوا الَّذِی قَدْ أَقْبَلَ عَلَیْهِ الرِّزْقُ، فَإِنَّهُ أَخْلَقُ لِلْغِنَى وَ أَجْدَرُ بِإِقْبَالِ الْحَظِّ عَلَیْهِ.
امام(علیه السلام) فرمود: با کسى که روزى به او روى آورده شریک شوید که براى بى نیاز شدن مؤثرتر و جهت روى آوردن بهره مندى مناسب تر است.

ارزش قناعت و حسن خلق

وَ قَالَ (علیه السلام): کَفَى بِالْقَنَاعَةِ مُلْکاً، وَ بِحُسْنِ الْخُلُقِ نَعِیماً. وَ سُئِلَ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَى "فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً"، فَقَالَ: هِیَ الْقَنَاعَةُ.
امام(علیه السلام) فرمود: مُلک قناعت براى انسان کافى است و حسن خلق به عنوان نعمت و از امام(علیه السلام) از تفسیر آیه (فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاةً طَیِّبَةً) سؤال کردند فرمود: «منظور قناعت است».

نتیجه برخی ضد ارزشها

حقیقت ایمان

وَ [قَدْ] سُئِلَ عَنِ الْإِیمَانِ، فَقَالَ (علیه السلام): الْإِیمَانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ، وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ، وَ عَمَلٌ بِالْأَرْکَانِ.
هنگامى که از امام(علیه السلام) درباره تفسیر ایمان سؤال کردند فرمود: ایمان معرفت با قلب (عقل) و اقرار به زبان و عمل به ارکان (دین) است.

طمع، عامل ذلت

وَ قَالَ (علیه السلام): الطَّامِعُ فِی وِثَاقِ الذُّلِ.
امام(علیه السلام) فرمود: طمع کار در بند ذلت گرفتار است.

حسادت، آفت سلامتی

وَ قَالَ (علیه السلام): الْعَجَبُ لِغَفْلَةِ الْحُسَّادِ عَنْ سَلَامَةِ الْأَجْسَادِ.
امام(علیه السلام) فرمود: در شگفتم که چگونه حسودان از سلامتى خویش غافل اند.

عوامل بزرگی و سروری

حیا، عامل پوشش عیوب

وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ کَسَاهُ الْحَیَاءُ ثَوْبَهُ، لَمْ یَرَ النَّاسُ عَیْبَهُ.
امام(علیه السلام) فرمود: کسى که حیا لباس خود را بر او بپوشاند، مردم عیب او را نخواهند دید.

چشم‌پوشى از خطای دیگران

وَ قَالَ (علیه السلام): مِنْ أَشْرَفِ [أَفْعَالِ] أَعْمَالِ الْکَرِیمِ، غَفْلَتُهُ عَمَّا یَعْلَم.
امام(علیه السلام) فرمود: یکى از باارزش ترین کارهاى کریمان تغافل از چیزهایى است که از آن آگاهند (و سرپوش گذاشتن بر آن لازم است).

نکوهش ظلم و ستم بر مردم

وَ قَالَ (علیه السلام): بِئْسَ الزَّادُ إِلَى الْمَعَادِ، الْعُدْوَانُ عَلَى الْعِبَادِ.
امام(علیه السلام) فرمود: بدترین توشه براى آخرت ستم بر بندگان (خدا) است.

نکوهش قضاوت با ظنّ و گمان

وَ قَالَ (علیه السلام): لَیْسَ مِنَ الْعَدْلِ، الْقَضَاءُ عَلَى الثِّقَةِ بِالظَّنِ.
امام(علیه السلام) فرمود: داورى در حق افراد مورد اطمینان، با تکیه بر گمان، رسم عدالت نیست.

طمع، آفت عقلها

وَ قَالَ (علیه السلام): أَکْثَرُ مَصَارِعِ الْعُقُولِ، تَحْتَ بُرُوقِ الْمَطَامِعِ.
امام(علیه السلام) فرمود: بیشترین قربانگاه عقل ها در پرتو طمع هاست.