ناپسندی زینت در هنگام مصیبت

وَ قِیلَ لَهُ (علیه السلام): لَوْ غَیَّرْتَ شَیْبَکَ یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ. فَقَالَ (علیه السلام): الْخِضَابُ زِینَةٌ، وَ نَحْنُ قَوْمٌ فِی مُصِیبَةٍ.
به حضرت عرض کردند: چه خوب بود محاسن خود را رنگ و خضاب مى کردید. امام(علیه السلام) در پاسخ فرمود: خضاب و رنگ بستن زینت است ولى ما عزاداریم.

(منظور امام علیه السلام ( رحلت / شهادت ) پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) بود).

عزاى پیامبر علیه السّلام

وَ قَالَ (علیه السلام) [عِنْدَ وقُوُفِهِ] عَلَى قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه وآله) سَاعَةَ دَفْنِهِ: إِنَّ الصَّبْرَ لَجَمِیلٌ إِلَّا عَنْکَ، وَ إِنَّ الْجَزَعَ لَقَبِیحٌ إِلَّا عَلَیْکَ؛ وَ إِنَّ الْمُصَابَ بِکَ لَجَلِیلٌ، وَ إِنَّهُ قَبْلَکَ وَ بَعْدَکَ لَجَلَلٌ.
امام علیه السلام هنگامى که مى خواست رسول خدا صلی الله علیه وآله را به خاک بسپارد در کنار قبر آن حضرت چنین عرضه داشت:
صبر و شکیبایى زیباست ولى نه درباره تو و جزع و بى تابى زشت است اما نه بر فراق تو. مصیبت شما بسیار سنگین و هر مصیبتى پیش از شما و بعد از شما در برابر آن کوچک و حقیر است.