صبر در سختیها ، نشانه بزرگی

وَ فِی خَبَرٍ آخَرَ أَنَّهُ (علیه السلام) قَالَ لِلْأَشْعَثِ بْنِ قَیْسٍ مُعَزِّیاً عَنِ ابْنٍ لَهُ:
إِنْ صَبَرْتَ صَبْرَ الْأَکَارِمِ، وَ إِلَّا سَلَوْتَ سُلُوَّ الْبَهَائِم.

امام(علیه السلام) در خبر دیگرى (همانند حکمت 413) به اشعث بن قیس به عنوان تسلیت درگذشت فرزندش فرمود: هرگاه همچون بزرگواران صبر پیشه کنى (پیروز خواهى شد) و گرنه همچون چهارپایان، خود را به غفلت خواهى زد (و بى نصیب مى مانى).

گشایش بعد از سختی‌ها

وَ قَالَ (علیه السلام): عِنْدَ تَنَاهِی الشِّدَّةِ، تَکُونُ الْفَرْجَةُ؛ وَ عِنْدَ تَضَایُقِ حَلَقِ الْبَلَاءِ، یَکُونُ الرَّخَاءُ.
امام علیه السلام فرمود: هنگامى که سختى ها به آخرین درجه شدت برسد فرج حاصل مى شود و در آن هنگام که حلقه هاى بلا تنگ مى گردد نوبت آسایش و راحتى فرا مى رسد.

بی‌اعتنایی به سختی‌ها

وَ قَالَ (علیه السلام): أَغْضِ عَلَى الْقَذَى وَ الْأَلَمِ، تَرْضَ أَبَداً.
امام(علیه السلام) فرمود: چشم خود را بر خاشاک رنج ها فرو بند تا همیشه راضى باشى.