پیشواى مؤمنان و پیشواى فاسقان

وَ قَالَ (علیه السلام): أَنَا یَعْسُوبُ الْمُؤْمِنِینَ، وَ الْمَالُ یَعْسُوبُ الْفُجَّارِ.
و فرمود (ع): من پیشواى مؤمنان هستم و ثروت پیشواى تباهکاران.

نفرین امام به انس بن مالک

پرهیز از ریا و خودنمایی

ضرورت تغییر بدعتها

وَ قَالَ (علیه السلام): لَوْ قَدِ اسْتَوَتْ قَدَمَایَ مِنْ هَذِهِ الْمَدَاحِضِ، لَغَیَّرْتُ أَشْیَاءَ.
امام علیه السلام فرمود: اگر در برابر این لغزشگاهها، گامهایم استوار شود امورى را تغییر خواهم داد.(و بدعتهایى را که گذاشته اند از میان خواهم برد).

تکلیف زیورآلات کعبه

شکایت از سستی یاران

دنیا از نظر امیرالمؤمنین

وَ قَالَ (علیه السلام) وَ قَدْ مَرَّ بِقَذَرٍ عَلَى مَزْبَلَةٍ: هَذَا مَا بَخِلَ بِهِ الْبَاخِلُونَ؛
(وَ رُوِیَ فِی خَبَرٍ آخَرَ أَنَّهُ قَالَ): هَذَا مَا کُنْتُمْ تَتَنَافَسُونَ فِیهِ بِالْأَمْسِ.

امام(علیه السلام) از کنار مزبله اى گذشت، فرمود: این همان است که بخیلان به آن بخل مى ورزیدند.
و در روایت دیگرى چنین نقل شده که امام(علیه السلام) پس از مشاهده مزبله فرمود: این همان چیزى است که دیروز شما بر سر تصاحب آن با هم رقابت داشتید.

ملاک جانشینی پیامبر

وَ قَالَ (علیه السلام): وَا عَجَبَاهْ، أَ تَکُونُ الْخِلَافَةُ بِالصَّحَابَةِ [وَ لَا تَکُونَ بِالصَّحَابَةِ] وَ الْقَرَابَةِ؟
امام(علیه السلام) فرمود: عجبا! آیا خلافت با همنشینى پیامبر حاصل مى شود; ولى با همنشینى و خویشاوندى حاصل نمى گردد؟

نتیجه مقابله با حق

وَ قَالَ (علیه السلام): مَنْ أَبْدَى صَفْحَتَهُ لِلْحَقِّ، هَلَکَ.
امام(علیه السلام) فرمود: آن کس که در برابر حق قد علم کند (و به مبارزه برخیزد) هلاک خواهد شد.

بری بودن امام از دروغ و گمراهی

وَ قَالَ (علیه السلام): مَا کَذَبْتُ وَ لَا کُذِّبْتُ [کُذِبْتُ]، وَ لَا ضَلَلْتُ وَ لَا ضُلَّ بِی.
امام علیه السلام فرمود: هرگز دروغ نگفته‌ام و هیچ‌ گاه دروغ به من گفته نشده است (اشاره به این‌که آنچه پیامبر به من فرموده است راست و درست بوده است) و هرگز گمراه نبوده‌ام و کسى نیز به وسیله من گمراه نشده است.

ثبات قدم در راه حق

وَ قَالَ (علیه السلام): مَا شَکَکْتُ فِی الْحَقِّ مُذْ [مُنْذُ] أُرِیتُهُ.
امام(علیه السلام) فرمود: از آن زمان که حق به من نشان داده شده هرگز در آن شک و تردید نکردم.

توجه به فانی بودن دنیا

وَ قِیلَ لَهُ (علیه السلام) کَیْفَ [تَجِدُکَ] نَجِدُکَ یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ؟ فَقَالَ (علیه السلام): کَیْفَ یَکُونُ حَالُ مَنْ یَفْنَى بِبَقَائِهِ، وَ یَسْقَمُ بِصِحَّتِهِ، وَ یُؤْتَى مِنْ مَأْمَنِهِ؟!
کسى به امام(علیه السلام) عرض کرد: اى امیرمؤمنان حال شما چگونه است؟ امام(علیه السلام) فرمود: بیمار مى گردد و در حالى (یا در جایى) که خود را در امان مى بیند مرگ دامانش را مى گیرد.