عامل زوال دوستی

وَ قَالَ (علیه السلام): إِذَا احْتَشَمَ الْمُؤْمِنُ أَخَاهُ، فَقَدْ فَارَقَهُ.
امام(علیه السلام) فرمود: هنگامى که مؤمن، برادر باایمانش را به خشم آورد و شرمگین سازد اسباب جدایى از او را فراهم کرده است.

بدترین دوستان

وَ قَالَ (علیه السلام): شَرُّ الْإِخْوَانِ، مَنْ تُکُلِّفَ لَهُ.
امام(علیه السلام) فرمود: بدترینِ برادران (دوستان) کسى است که براى پذیرایى از او (ناچار باشى) خود را به زحمت افکنى.

مسئولیت علما در تعلیم علم

وَ قَالَ (علیه السلام): مَا أَخَذَ اللَّهُ عَلَى أَهْلِ الْجَهْلِ أَنْ یَتَعَلَّمُوا، حَتَّى أَخَذَ عَلَى أَهْلِ الْعِلْمِ أَنْ یُعَلِّمُوا.
امام(علیه السلام) فرمود: خداوند از افراد جاهل پیمان نگرفته که دنبال علم و دانش بروند، مگر این که قبل از آن از علما و دانشمندان پیمان گرفته که به آن ها علم بیاموزند.

نکوهش کوچک شمردن گناه

وَ قَالَ (علیه السلام): أَشَدُّ الذُّنُوبِ، مَا اسْتَخَفَّ بِهَا صَاحِبُهُ.
امام(علیه السلام) فرمود: بدترین و خطرناک ترین گناهان گناهى است که مرتکب شونده آن، آن را کوچک بشمرد.

سختگیری نکردن در مالیات

ارزش قناعت

وَ قَالَ (علیه السلام): الْقَنَاعَةُ مَالٌ لَا یَنْفَدُ.
امام(علیه السلام) فرمود: قناعت ثروتى است پایان ناپذیر.

ارزش عفت و پاکدامنى

وَ قَالَ (علیه السلام): مَا الْمُجَاهِدُ الشَّهِیدُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَعْظَمَ أَجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ؛ لَکَادَ الْعَفِیفُ أَنْ یَکُونَ مَلَکاً مِنَ الْمَلَائِکَةِ.
امام علیه السلام فرمود: مجاهد شهید راه خدا اجر و پاداشش بیشتر از کسى نیست که قدرت بر گناه دارد اما خویشتن‏ دارى مى‏ کند، این فرد عفیف و خویشتن‏ دار نزدیک است که فرشته‏ اى از فرشتگان خدا شود.

ناپسندی زینت در هنگام مصیبت

وَ قِیلَ لَهُ (علیه السلام): لَوْ غَیَّرْتَ شَیْبَکَ یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ. فَقَالَ (علیه السلام): الْخِضَابُ زِینَةٌ، وَ نَحْنُ قَوْمٌ فِی مُصِیبَةٍ.
به حضرت عرض کردند: چه خوب بود محاسن خود را رنگ و خضاب مى کردید. امام(علیه السلام) در پاسخ فرمود: خضاب و رنگ بستن زینت است ولى ما عزاداریم.

(منظور امام علیه السلام ( رحلت / شهادت ) پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) بود).

دعاى طلب باران

نکوهش سکوت و سخن بیجا

و قال (علیه السلام): لَا خَیْرَ فِی الصَّمْتِ عَنِ الْحُکْمِ، کَمَا أَنَّهُ لَا خَیْرَ فِی الْقَوْلِ بِالْجَهْل.
امام(علیه السلام) فرمود: خاموش ماندن از گفتار حکمت آمیز خیرى ندارد همان گونه که سخن گفتن نابخردانه.

معنای توحید و عدل

وَ سُئِلَ عَنِ التَّوْحِیدِ وَ الْعَدْلِ، فَقَالَ (علیه السلام): التَّوْحِیدُ أَلَّا تَتَوَهَّمَهُ، وَ الْعَدْلُ أَلَّا تَتَّهِمَه.
از آن حضرت درباره توحید و عدل سؤال شد، امام علیه السلام فرمود: توحید آن است که خدا را در وهم و اندیشه نیاورى و عدل آن است که او را متهم نسازى (اشاره به این‏که ذات خداوند در اندیشه هیچ ‏کس نمى ‏گنجد و بدانیم در تقسیم نعمت‏ هایش عدالت و حکمت را رعایت مى‏ فرماید).

نکوهش افراط و تفریط در دوستی امام

وَ قَالَ (علیه السلام): یَهْلِکُ فِیَّ رَجُلَانِ؛ مُحِبٌّ مُفْرِطٌ، وَ بَاهِتٌ مُفْتَرٍ.
امام(علیه السلام) فرمود: دو تن در مورد من هلاک خواهند شد: دوستى که در حق من افراط و غلو مى کند و دشمنى که بهتان مى زند و افترا مى بندد.